Missing U Ch.4(a) Cut Scene
สำหรับค่ำคืนนี้ สัญญาณการเริ่มต้น เกิดขึ้นหลังจากพวกเขาช่วยกันปลดเครื่องป้องกันที่ลำคอ
“อึก...อ๊ะ...” ร่างเล็กขดสันหลังนิดหน่อยเมื่อร่างกายช่วงล่างถูกแตะต้อง ความวาบหวามแล่นปราดไปทั่วร่างจนส่งเสียงร้องออกมาไม่ได้ศัพท์ ดวงตาคู่เล็ก ๆ ทอดมองริมฝีปากที่กำลังฝากร่องรอยติดผิวเนื้อ สลับกับมือที่ปลุกเร้าความละโมบในตัวเขา แบคฮยอนขบริมฝีปากตนเองอยากอดกลั้น ก่อนรวบรวมเรี่ยวแรงพลิกตัวเองขึ้นนั่งคร่อม
“ตาผมบ้างนะ” พอเอ่ยคำขอแล้ว ริมฝีปากที่มียิ้มซุกซนนั้นก็ย้ายลงไปปรนนิบัติคนรักของตนบ้าง อียอลขบกรามครางฮึมในลำคอ ร่างกายของเขากำลังเติบโตในโพรงปากอันแฉะชื้นนั้น ไม่ใช่แค่เขาที่รู้ว่าแบคฮยอนชอบแบบไหน คนตัวเล็กก็รู้วิธีกระตุ้นเขาดีเช่นกัน ไม่นานลมหายใจก็หอบหนัก ชายหนุ่มรีบปรามคนรักก่อนตนเองจะทนไม่ไหว เขาเอื้อมมือไปควานหาตัวช่วยที่เก็บไว้ข้างเตียง ใช้เจลหล่อลื่นเคลือบนบนนิ้วก่อนจะโอบกอดแบคฮยอนไว้ แล้วเอื้อมมือไปยังช่องทางอันอ่อนนุ่มด้านหลัง
แบคฮยอนโอดร้องเสียงหวาน มันปะปนความทรมานจากความต้องการที่พุ่งสูง ร่างกายร้อนรุมอย่างกับใกล้หลอมละลาย ยิ่งปลายนิ้วเร่งความเร็วจนเกิดเสียงเฉาะแฉะ แบคฮยอนหัวหมุนจนเกิดวูบ สองมือหลุดตกจากบ่าแกร่ง โชคดีที่แค่แวบเดียวก็ตั้งสติได้ แต่อาการเพียงเล็กน้อยก็เป็นที่สังเกตได้ อียอลค่อย ๆ ยั้งการกระทำ กระซิบถามด้วยความเป็นห่วง “ไหวรึเปล่า”
แต่แทนที่จะตอบ แบคฮยอนกลับเลือกเอนหลังราบกับเตียง สองมือช้อนใต้ข้อพับเข่า แยกสองขาอ้ากว้าง ส่งเสียงหายใจหอบหนัก ส่งสายตาอ้อนวอนคนรัก ทั้งใบหน้าแดงก่ำเต็มไปด้วยความอาย
แบคฮยอนเริ่มเข้าใจแล้ว ที่คนทั่วไปมักพูดว่าโอเมก้าเป็นพวกคนร่าน พวกเขาอาจพูดถูกแล้วก็ได้ เพราะตอนนี้ให้หัวเขามีแต่ความต้องการ อยากกระหายในรสรักแสนดุดัน อยากถูกโถมซัดด้วยพายุที่รุนแรง ร่างกายนี้กำลังเป็นทุกอย่างที่คนเขาให้นิยาม
“แบคฮยอน...” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกให้คืนสติ คนฟุ้งซ่านมองใบหน้าชายคนรักที่ขยับเข้ามาใกล้ กระซิบเตือนข้างหู “ห้ามคิดถึงคนอื่น คิดถึงแค่ผมเท่านั้น”
“.....อื้อ” โอเมก้าเล็กตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม ก่อนคล้องคออัลฟ่าหนุ่ม ป้อนจุมพิตหวานละมุน ยามเดียวกับที่ร่างกายค่อย ๆ เคลื่อนเสียดกัน และ...ค่อย ๆ ประสานกัน เป็นหนึ่งเดียว
“อึ๊ก...อื้อ...” เสียงหวานครางอู้อี้ในลำคอ แบคฮยอนเกร็งนิดหน่อย เหมือนทุกครั้งเวลาเริ่มสอดใส่ อียอลลูบใบหน้านิ่มนวลเรียกให้คนรักสบมองตา เกลี่ยนิ้วเช็ดน้ำตาที่กลั่นหยด จูบซับหน้าผากที่รุ่มร้อน โอบคนตัวน้อย แล้วค่อย ๆ เคลื่อนตัวเข้าไปจนสุด
“อา...” อัลฟ่าหนุ่มก่นคำราม แรงโอบรัดกำลังทำให้เขาสุขจนแทบคลั่ง อาจด้วยสัญชาตญาณของผู้นำ เขามีความสุขกับการได้ครอบครองคนที่รัก เมื่อเขาเริ่มขยับ เสียงโอดร้องดังอยู่ในอก เป็นความเจ็บปวดที่คละเคล้าอยู่กับความสุขสม
“อียอล...อ๊ะ...อื้อ...อียอล...อื้อ...” ชายหนุ่มจูบปิดกั้นเสียงของคนรัก ไม่รู้ว่าทำไม จู่ ๆ ก็ไม่อยากได้ยินแบคฮยอนเรียกชื่อนี้ ทั้งที่รู้ว่าแบคฮยอนหมายถึงเขา แต่นี่ไม่ใช่ชื่อของเขา มันทำให้เขาสับสน ความน้อยเนื้อต่ำใจมาจากไหนอีกแล้วก็ไม่รู้ พอสบจังหวะที่แบคฮยอนจะเรียกชื่ออีก กายสูงใหญ่เลยขย่มเร็วและหนักจนแบคฮยอนครางไม่ได้ศัพท์
บทรักดำเนินไปอย่างเร่าร้อน รุนแรง จนแบคฮยอนตัวแดงขึ้น อุณหภูมิร่างกายก็สูงขึ้นเรื่อย ๆ จนอียอลได้กลิ่นฟีโรโมนที่เข้มข้นยิ่งขึ้น คล้ายกับเริ่มเป็นฮีทแล้วจริง ๆ และเขายังเริ่มรู้สึกว่าช่องทางอีกช่องหนึ่ง ที่หลบซ่อนอยู่ในส่วนลึกมันกำลังเตรียมพร้อม สังเกตจากแบคฮยอนที่พยายามขยับสะโพกให้ส่วนนั้นของเขาเฉียดผ่าน เขาโอบกอดแบคฮยอนไว้อย่างรักใคร่
“ตรงนั้นกันไหม” เขากระซิบถามเบา ๆ แล้วใบหน้าที่ซุกอกก็พยักอย่างไม่ลังเล การเคลื่อนไหวจึงหยุดไปชั่วขณะ อียอลค่อย ๆ พลิกตัวแบคฮยอนให้นอนคว่ำ ให้หนุนหมอนจนได้มุมที่พอดี เพื่อแทรกตัวเข้าไปอีกครั้งในช่องทางพิเศษ
“อื๊อ..อ...” แบคฮยอนกัดฟันกลั้นเสียงหวาน ขณะที่อียอลก่นคำรามและเริ่มกระแทกกายอย่างคลุ้มคลั้ง มันเจ็บ แต่กลับรู้สึกดี...หยุดไม่ได้...ต้องการมากกว่านี้
“ม...ไม่ไหวแล้ว..”
“เข้าใจแล้ว” อัลฟ่าหนุ่มตอบรับแล้วรีบเร่งตนเองเพื่อเข้าไปใกล้จุดหมาย ในช่วงเวลาที่สมองเต็มไปด้วยความปั่นป่วน เขาวางมือลงบนลำคอสีขาวนวลของคนรัก รีบตัดสินใจเลือกว่าจะทำพันธะตรงจุดไหน ซึ่งมันไม่ยากเลย เขาเลือกไว้นานแล้ว ตั้งแต่วันแรกที่รู้ว่าตนเองมีสิทธิ์ครอบครองแบคฮยอนได้
ตรงหลังคอที่หนักไปทางด้านซ้าย...ใบหน้าหล่อคมโน้มลงไปจูบและดูดทำรอยก่อน สูดหายใจเข้าเต็มปอด รับเอากลิ่นฟรีโรโมนแรง ๆ ที่ทำให้เขาลุ่มหลงและฮึกเหิมที่จะแสดงความเป็นเจ้าของ ฟันคมค่อย ๆ เปิดเผยจากริมฝีปากที่อ้ากว้าง
แต่ทว่า...
“อียอล...ฮึก...เร็วเข้า อียอล...”
ชื่อที่แบคฮยอนใช้เรียกเขา...ชื่อที่ไม่ใช่ของเขา
มันทำให้เขาสับสน...เขาโกรธ...เขาน้อยใจ
และคิดว่าหนทางเดียวที่จะสลัดจากอารมณ์งี้เง่าเหล่านี้ได้...
แบคฮยอนต้องเป็นของเขา
เป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น!
“อ...อียอล...อ๊ะ...!! อ๊าา!!” และเมื่อทุกอย่างเดินทางไปถึงจุดหมาย ริมฝีปากหนาอ้ากว้าง เผยเขี้ยวคมที่ไม่นานมันขบงับลงบนผิวเนื้อนิ่มหลังลำคอ แบคฮยอนหวีดร้องตกใจ ร่างกายกระตุกเกร็งชั่วขณะ อียอลอาศัยช่วงเวลาสูงสุดของตนเอง ส่งแรงกัดตามสัญชาตญาณของอัลฟ่า
มันเกิิดขึ้นในเวลาชั่วอึดใจ ความวุ่นวายพลุ่งพล่านระเบิดลั้น เศษซากอารมณ์แตกกระจาย...แล้วจึงค่อย ๆ จางหาย...ร่างหายที่หดเกร็งค่อย ๆ ผ่อนคลาย เหลือเพียงเสียงหอบหายใจแผ่วเบา ความอบอุ่นและสุขสมที่ซาบซึมอยู่ภายใน ความเจ็บปวดและแสบร้อนราวกับแผลเกิดไฟไหม้ เป็นสิ่งสุดท้ายที่แบคฮยอนจดจำได้ ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดดับไป